Ben bang voor de dag
dat ik niet meer ‘herinneren’ zal.
Het leven slechts één scène is.
Die van het moment.
Met mezelf in de hoofdrol.
Maar zonder verhaal.
Wil jij die dag dan praten ?
Honderduit in voltooid verleden tijd.
Jij die dan een vreemde is.
Omdat ik vervreemd ben.
Wil jij die dag dan zoeken ?
Tevergeefs naar dat punt dat aanknoopt.
Jij, die dan onbekend is.
Omdat ik mezelf niet meer heb gekend.
Wil jij die dag dan zoenen ?
Zacht en zoals altijd in de hals.
Want dan zal ik weten,
ook al ben ik het vergeten,
dat ik je zo graag heb bemind.
Die dag maakt
onbekend weer bemind.
Geert Vanhassel, stadsdichter Halle n.a.v. Werelddag Dementie (15/09/2012)