Luc Van Ruysevelt
Als autodidact , nadien aangevuld door cursussen aan de Academie van Anderlecht, vond Luc vrij vroeg zijn weg naar beeldhouwen : hout , marmer , steen of brons noch polyester hielden hun geheim
verborgen voor zijn zoekend temperament. Vooral de menselijke figuren vormden zijn geliefde thema’s. Hij zal dan ook de mens in al zijn aspecten blootleggen , letterlijk en figuurlijk.
Milde humor en abstractere beschouwingen zullen vaak zijn werk doorkruisen. Gelauwerd met talrijke prijzen van steden en provincies , schiep hij toch reeds een onnoemlijk aantal werken , soms monumentaal voor kerken ,
gemeentepleinen en parken , maar ook fijnzinnig filosofische beschouwingen. Daarin verwerkt hij zowel de jeugd die met zijn spelende fantasie geen blijf weet , tot de meest grillige wezens die zich afzetten tegen het conformisme
van hun omgeving. Hij houdt van een persoonlijke visie op mensen en dingen , sluit soms kort aan bij het surrealisme , zonder er met opzet te willen bij horen . Hij relativeert de diepgang vaak door het humoristische of het komische ,
waar mens en dier in droomtoestanden elkaar zo vaak ontmoeten.
Dit maakt deel uit van een sociaal-cultureel aspect , dat hij gerust naast thema’s van gezuiverde eenvoud behandelt en waarin oervorm en dynamiek , een nieuwe werkelijkheid scheppen.
( met dank aan Maurits Nevens – kunstglazenier )
