Eddie Symkens
Als psycholoog in de toegepaste psychologie word ik dagelijks geconfronteerd met mensen die “getekend” zijn. De professionele uitdaging is deze ”tegenslagen” te doen ombuigen in ”veerkracht” of “levenskracht”.
Als beeldhouwer tracht ik deze ”intentie“ in mijn sculpturen te bewerkstelligen.
Mijn sculpturen vragen tijd. Mensen zeggen me wel eens dat mijn sculpturen een getormenteerde, gekwelde indruk geven. Op het eerst zicht lijken ze psychologisch neergeslagen te zijn maar als je goed kijkt zie je een zekere levenskracht en veerkracht in mijn menssculpturen.
Intrinsiek geluk komt niet zomaar naar je toe gewaaid, een mens kent zijn tegenslagen. Maar het is net de volgende stap die ik in mijn sculpturen wil weergeven, het moment dat iemand weer is opgestaan en terug levenskracht ontdekt.
Mijn sculpturen ogen heel sober en uitgepuurd, ontdaan van alle overbodigheid. Sporen van boetseren, kerven en slaan blijven overeind.
Alle details zijn weggehaald en de vorm is herleid tot het essentiële, het wezenlijke, daar waar het eigenlijk om gaat. In mijn sculpturen gaat het niet om de perfecte anatomie, de ideale mens die kracht en overwinning symboliseert. Het gaat over de getekende mens die toch vitaal en krachtig is om zijn lot te overstijgen en te leven zoals hij wil.
