Dilum Coppens (°1993) behaalde in 2018 zijn master in de Vrije Kunsten aan LUCA School of Arts, Brussel.
In zijn artistieke praktijk gaat hij opzoek naar het fundament van creatie, zowel mentaal als fysiek, wat voor hem de basis vormt voor ons menszijn. Via fysieke creatie geven we vorm aan onze wereld en bemeesteren we deze. Via mentale creatie geven we betekenis aan het leven en krijgen we een plaats in ons bestaan. Los van elkaar kunnen deze twee vormen niet bestaan. Het ene is wat we maken, het andere is waarom we het maken.
Mentale creatie wordt onderzocht door het willekeurig gebruik van woorden en beelden. Deze media, waarmee we onze wereld proberen te bevatten en beschrijven, worden niet via intentie maar intuïtie samengebracht, waardoor hun vaste betekenis verdwijnt. Op die manier kunnen de toeschouwers hun eigen interpretatie vormen en zich bewust worden van hun eigen mentale creatie-proces.
Onder deze laag van betekenis wordt ook de fysieke creatie onderzocht via het medium an sich en de nadruk op de materialiteit. Verf wordt zonder gedachte aangebracht op het canvas, plaaster wordt tot een willekeurige vorm geboetseerd, digitale beelden worden gemanipuleerd door de fouten van de computer. Het kijkt naar het fundament van wat een beeld en object is: kleur, vorm en textuur.
Net als onze wereld blijven de werken simpelweg wat ze zijn, lege woorden, objecten of beelden, tot de mens er zijn betekenis aan toekent.
Via dit proces creëert Coppens werken die lijken op artefacten van een aloude maar toch hedendaagse cultuur die onze wereld deelde, maar niet onze context. Het is alsof onze toekomstige wereld onze hedendaagse Stonehenge ontdekt: ze kennen de volledige betekenis ervan niet, maar ze begrijpen en voelen dat deze wel aanwezig is.