Onze behoefte om verhalen te verzinnen komt hoogstwaarschijnlijk voort uit het onvermogen van de mens om zomaar de werkelijkheid te aanvaarden en ons te verzoenen met het onvermijdelijke einde, de dood.
Alle indrukken die dagelijks geserveerd worden in de vorm van tekst, beeld, film, actualiteit, enz. wil Sabine Vermeulen graag archiveren, bijhouden en verwerken tot een soort van alternatieve waarheid.
Het menselijk lichaam kan geen emoties verbergen, ook niet wanneer het de tegenovergestelde signalen uitzendt van wat het wil vertellen. Het kan ontroeren maar evengoed schokken. Nooit wordt het beeld van een mens als helemaal neutraal ervaren.
Het is vooral de bedoeling die menselijke conditie vast te leggen, daarbij zoekend naar een compositie en een clair-obscur die het nieuw geschapen beeld abstraheert in zijn herkenbaarheid.
Daarom kiest zij niet voor expliciete titels en verzint de benaming pas na de afwerking van een doek. De toeschouwer krijgt op die manier alle ruimte om een eigen interpretatie te maken van wat er te zien is.
http://sabinesvermeulen.wix.com/sabinevermeulenart