De Vissen van Meyvis: het voorbijgestreefde oerbrein van de macht
Meyvis werkt intuïtief. Hij vertrekt altijd vanuit materiaal dat binnen handbereik is: takjes, stokjes, stukjes karton, de jonge scheut van een plant, hier ook asperges vissen. De kunstenaar speelt met het materiaal tot hij een compositie heeft die klopt. Vervolgens giet hij de assemblage af in brons om haar stevigheid te geven en eenheid in kleur en vorm. Hierdoor zien de Vissen er solide uit en tegelijk fragiel.
Pas als het beeld aansluiting begint te maken met zijn ouder werk wordt de geborgen betekenis duidelijk en wekt er nieuwe. Meyvis kroonde al eerder vogels, honden en ook “Jan met de pet” als eerbetoon aan de natuur en de gewone mens. De fallus gebruikte hij als teken van speelse erotiek en vruchtbaarheid. Deze twee symbolen krijgen bij de Vissen echter een heel andere, minder romantische betekenis.
De gekroonde Vissen van Meyvis zwaaien de scepter bij gratie van hun fallus. Ze combineren macht met seksuele kracht, een heldere metafoor voor vorm en machtsmisbruik die vandaag nog altijd bestaat maar gelukkig wankelt. De Vissen kunnen dan al op een troon zitten of gedragen worden op een wagen, zonder water lijkt hun lot bezegeld.
Johan Rottiers